Fotografie is voor iedereen en van ons allemaal, maar we blijven toch ook op zoek naar het bijzondere en het uitzonderlijke tussen alle miljarden kiekjes. Opeens, schijnbaar uit het niets, is daar weer zo’n ontdekking: Henri Senders (1958) besloot in 2006 de camera eens serieus ter hand te nemen en nu, zo’n acht jaar later, verschijnt zijn eerste publicatie; een collectie van vrouwelijke modellen geportretteerd achter een glazen beschutting. Op het eerste oog een cliché wellicht, maar zelfs al zou het een veel betreden pad zijn, het resultaat is hier verbluffend consistent. Senders mag dan een relatieve beginneling zijn in de fotografie, hij is volwassen genoeg om te weten waar hij mee bezig is.
© Henri Senders
© Henri Senders
Het geheel doet ergens denken aan het werk van Miroslav Tichy, de Moraviër die stiekem de dames uit zijn streek fotografeerde met z’n zelfgebouwde cameraatjes, hetgeen resulteerde in opzettelijke technische onvolkomenheden en wazige, bewogen, slecht afgedrukte, gekraste en onduidelijke foto’s. Maar anders dan het werk van Tichy is wat we hier zien veel eerder een confessie van een obsessie die al vrij snel onder controle is gekregen. Senders geeft in het nawoord te kennen nooit te werken met een vooropgezet plan, maar uit het gehele boek resoneert toch een zekere gerichtheid op een gewenst resultaat, en die concentratie lijkt ook te hebben afgestraald op de geportretteerden – jonge dames gevonden op websites voor modellen fotografie.
© Henri Senders
© Henri Senders
In Search Of Intimacy beslaat 71 genummerde platen, inclusief de achterflap van de kaft, zonder verdere titels per beeld – daar is uiteindelijk van afgezien, wat een gelukkige beslissing is geweest. Hoewel opgemaakt uit redelijk zwaar papier blijven de pagina’s doorschijnend en dat versterkt het gevoel van voyeurisme dat al voelbaar is in de beelden zelf, doordat Senders de modellen achter glazen wanden fotografeerde (hij doet overigens nauwelijks aan nabewerking, alle wazige effecten komen voort uit de gekozen locaties). Verder kent het boek een aantal tussenbladen; zwart wit beelden die doen denken aan het werk van Gerard Fieret of Sanne Sannes, wat het geheel een subtiele, maar noodzakelijke, extra complexiteit meegeeft.
© Henri Senders
© Henri Senders
