Links het water, rechts de polder. Dat weet ik, want hier liggen mijn 'roots' – zoals ook die van de fotograaf, Jordi Huisman (1982). Deze foto nam hij op een mistige dag en aan de kleding van de dames te zien is het nog verre van zomer. Truus en Miep – ik ken ze niet persoonlijk, maar laat ik ze voor het gemak even zo noemen – dragen allebei een warme jas met daaronder een coltrui of een sjaal. Lekker warm, en comfortabel, zoals ook de rest van de 'outfit': een stevige broek met dito schoenen eronder. Ze staan immers niet op de 'catwalk'!
© Jordi Huisman
Maar goed, even terug naar de locatie. Door de beneveling zijn er nauwelijks oriëntatiepunten, hoewel er ter linkerzijde van dit beeld nog wel vaag een fietspad te herkennen valt met daaraan evenwijdig een strook riet. Verder is zo'n beetje alles evenwijdig tot in het oneindige, zo lijkt het. De linten gras langs de weg, maar ook de vrouwen en hun hondjes – bij deze louter fictief benoemd tot 'Bo' en 'Max'. Trek een denkbeeldige verticale streep precies door het punt waar de lijnen van de beestjes elkaar kruizen en bezijden het fietspad en het riet is de buit tussen de twee helften eerlijk verdeeld (al zit je als zijnde Miep dus wel met het huisdier van Truus opgescheept, en andersom).
Ik zei het al, ik herken slechts de omgeving en niet de personages noch hun trouwe viervoetertjes, maar ik vermoed dat dit buurvrouwen van elkaar zijn. Verder durf ik de stelling ook nog wel aan dat hun kappers niet al te ver van elkaar vandaan wonen. Als Elly (Uyttenbroek, styliste) en Ari (Versluis, fotograaf) dit duo tegen het lijf waren gelopen hadden ze alleen maar rechts de dijk af te hoeven dalen en ze zouden er zo een 'Exactitude' bij hebben. Waarmee ik maar wil zeggen: ook al woon ik hier al sinds mijn jeugd niet meer, ik ken mijn wortels en weet daarom dat deze opgedroogde zeegrond rijk is aan dergelijke personages.
We hebben het dan over een generatie van babyboomers die in Amsterdam zijn opgegroeid en met gezinsuitbreiding uitzagen naar meer woonruimte en liefst ook een tuintje. Geen kakkers, want die wonen aan de andere kant van het Gooimeer. Nu, ruim twintig jaar later, zijn alle kinderen (u kunt raden hoe ze ongeveer heten) alweer de deur uit – misschien wonen ze niet ver weg, maar dan waarschijnlijk toch ergens verderop, in de Stripheldenbuurt of in Muziekwijk. Nog wel te doen met de bus maar thuis is het er wel stiller op geworden en om dat een beetje te ondervangen richt de tribale 'Almeerder' zich dan vaak tot de dierenspeciaalzaak. Want met de luiwammes die op de bank ligt te genieten van z'n pensioen is het ook niet alle dagen feest. Ja want zo is het toch gewoon soms, Truus? Dat zeg ik, daarooom.
Tekst door Erik Vroons
