2 juli aanstaande verschijnt zijn allereerste boek(je): Bukken voor je leven. Tijdens de gelijknamige expo in Melkweg Expo wordt het kleinood gelanceerd. Steven van Hulle, alias Steven de Peven, heeft voor het project mensen gefotografeerd die een vastgeplakt muntje van vijftig cent proberen op te rapen. Wij spraken Steven over zijn project, woedende mannen in Granada en kanten oma-gordijntjes.

© Steven van Hulle

© Steven van Hulle
Hoe kwam je op het idee om bukkende mensen te fotograferen?
Het komt voort uit de grap die ik zelf heel leuk vond. Ik plakte een muntje van vijftig cent vast en keek hoe mensen daarop reageerden. Ik wilde dit elke keer vastleggen, dit ging automatisch. Ik spaarde die momenten door middel van het vastleggen op beeld.
Het muntje vastplakken is een klassieke grap, die iedereen kent. Ik heb hem met behulp van mijn compagnon Bart Eysink Smeets zodanig in een boekvorm uitgewerkt dat mensen er echt ook van kunnen meegenieten.
Verveelde je je?
Nee, ik verveel me niet maar ben wel soms gewoon vervelend. Ik hou er wel van om daar dan iets concreets mee te doen. Dat vastleggen is eigenlijk gewoon een logisch gevolg daarvan. Om er zelf een beetje van te kunnen nagenieten en het te delen met andere mensen.

© Steven van Hulle
Was je er niet na een paar mensen klaar mee?
Nee, ik wil alleen maar meer. Als je eenmaal begint met verzamelen, wordt je alleen maar trotser dat je verzameling groter wordt.
Wat was het leukste moment tot nu toe?
In Granada was er een man die dus het muntje probeerde op te pakken, die werd echt woedend dat het hem niet lukte. Hij liep stampvoetend weg en op een gegeven moment kwam hij terug met een tegel. Pas na een kwartier, dus hij was waarschijnlijk ergens een tegel gaan loswrikken met 5 cent ofzo. Daar begon hij als een bezetene loeihard op die vijftig cent in te hakken. Dat vond ik mooi, die noeste arbeid voor een muntje van vijftig cent. Ik denk dat die man in totaal wel een half uur is bezig geweest. Echt zwaar, grof geweld voor vijftig cent.

© Steven van Hulle
Heeft hij het muntje uiteindelijk ook mee kunnen nemen?
Het leek er bijna op dat hij dat hele stuk weg heeft opengebroken. Hij heeft hem wel meegekregen, maar wel met een heel stuk beton erbij. Die man had echt een gat in de grond gehakt.
Is het een doorlopend project, ga je er nog mee door?
Tuurlijk, dit blijft gewoon leuk. Ik zou hier eigenlijk gewoon van willen leven. De hele wereld over om bukkende mensen te fotograferen. Ze zullen overal anders reageren wellicht, dat merkte ik al in Texas. In Amerika heb je briefgeld, en muntgeld is helemaal niets waard. Zelfs kinderen pakten de munt niet op. Ze zagen het wel, maar het was niet interessant genoeg. En in Granada werkt het dus heel goed, extreem goed zelfs. Ik zou er wel andere landen mee willen gaan verkennen. Het lijkt mij fantastisch als ik er uiteindelijk een mega dik boek van kan maken.
Het blijft ook wel gewoon die ouwe goeie klassieke grap en die mag wat mij betreft overal gedaan worden. Als dit boek daar een bijdrage aan kan leveren zijn we op de goede weg.

© Steven van Hulle
Heb je wel eens gehad dat mensen je ontdekten en boos op je werden?
Nee, niet boos, wel lachen. Mensen voelen zich eventjes beetgenomen maar meestal kunnen ze er allemaal wel om lachen. Behalve dan die ene gast in Granada, die was echt woedend. Maar die had niet door dat ik dat muntje had vastgeplakt.
Wat fotografeer je ‘normaal’?
Ik heb een expositie gedaan met verkeersborden, die ik zelf maak en dan op plekken neerzet waarvan ik vind dat er wel nieuwe regelementen mogen zijn. Maar ik fotografeer ook graag huisnummers. Sommige huisnummers zijn vrij creatief bevestigd of soms hebben mensen extra aandacht besteed aan hun huisnummer. Daar valt mijn oog altijd op. Ik hou van kleine details op straat, bijvoorbeeld loshangende stukjes gips of een gezicht in een gat in de muur. Maar ik ben geen fotograaf, ik leg beelden en momenten vast omdat ik er op dat moment onder de indruk van ben. Achteraf wordt het duidelijk of ik er iets mee wil of niet.

© Steven van Hulle

© Steven van Hulle
Heb je al plannen voor een volgend project?
Ja, al lang! Ik ben bezig met een plan om de industriële infrastructuur van Nederland, met name rondom kruispunten en snelwegen, gezelliger te maken met kant. Er is op plekken waar veel verkeer is niet echt rekening gehouden met esthetiek. Het project gaat ‘Afkanten’ heten. Ik wil Nederland afkanten. Leuk kanten oma-gordijntje onder een viaduct of aan een stoplicht hangen. Want het is me toch een partij lelijk hier en met name waar het vooral gaat om van A naar B te komen. Ik wil heel graag bereiken dat mensen bij een stoplicht blijven staan als het groen is, omdat het gewoon gezellig is. Als dat me lukt, dat is mijn grootste droom. Ik ben nog op zoek naar mensen die willen helpen met ophangen, dus als mensen zich geroepen voelen, mogen ze me benaderen!

© Steven van Hulle

© Steven van Hulle
De lancering van het boek(je) Bukken voor je leven vindt plaats tijdens de gelijknamige expo in Melkweg Expo op 2 juli. Het boekje is inmiddels ook verkrijgbaar via onze webshop.
Tekst door Isabeau van Halm