De zelfportretten van Laura Hospes zijn zonder meer aangrijpend en intens. Haar droom is om haar persoonlijke zelfportretten te bundelen tot fotoboeken en exposities. Ze is onlangs verkozen tot één van de vijftig beste opkomende fotografen voor 2015, gekozen door de internationale jury van de LensCulture Emerging Talent Awards 2015. Daarnaast is ze ook een van de acht ‘picks’ van de jury.
Ze voelt zich volledig veilig voor haar camera, het is haar beste vriend. “Hij luistert naar mij zoals niemand anders dat kan. Ook al ben ik naakt en een hoopje ellende. Mijn camera is mijn troost. Ik mag en kan huilen voor en met mijn camera, ik mag boos zijn en woede voelen, angstig zijn en me volledig kwetsbaar opstellen.”
© Laura Hospes
© Laura Hospes
© Laura Hospes
Die gevoelens wil ze ook met de wereld kunnen delen. “Zonder mijn camera sta ik los van de wereld, voel ik me niet thuis op aarde, voel ik me nergens thuis. Wanneer ik de beelden deel met mijn omgeving en de rest van de wereld, heb ik het gevoel in contact te staan en voel ik me minder eenzaam. De muur van lucht om mij heen is minder dik of zelfs even weg.”
© Laura Hospes
© Laura Hospes
© Laura Hospes
© Laura Hospes
“Alle foto’s zijn zwart-wit. Hierdoor streef ik naar zo min mogelijk tijdsaanduiding en wijs ik naar het verleden. Het verleden heeft mij getekend en mijn foto’s gaan over mijn verleden, mijn verhaal. Daarnaast komt er een soort afstand door het zwart-wit, hiermee doel ik op het naast de wereld staan en niet thuis horen op de wereld: de muur van lucht.
© Laura Hospes
© Laura Hospes
© Laura Hospes
Het project UCP-UMCG heeft ze volledig gemaakt tussen de ziekenhuismuren van een psychiatrische inrichting, waar ze na een suïcide poging terecht kwam. “Ik heb mezelf gedwongen tijdens mijn opname door te gaan met het maken van zelfportretten. Dit resulteerde in een uitgebreide serie over een meisje, ik, dat op een heel bewust randje van de dood balanceert. De grote variëteit aan emoties die dan op je af komen zijn terug te vinden in mijn foto’s: eerst veel verwarring, moeite met contact en uitputting. Later meer schreeuwende emoties, zoals verdriet, wanhoop, woede en pure angst.”
© Laura Hospes
© Laura Hospes
© Laura Hospes
In mei 2016 wil Laura deze serie in een expositie tot leven laten komen in Amsterdam. Ze is nog op zoek naar een ruimte en moet nog veel regelen, maar de expositie komt er en daarmee wordt er een stukje meer van haar droom werkelijkheid.
Lees het interview met Laura Hospes op de website van LensCulture.
